Wszystko, co powinniście wiedzieć o Fionie Apple


''A late-'90s overnight sensation, Fiona Apple was cast as the antidote to packaged pop divettes like Britney Spears and Christina Aguilera. Considering her angst-ridden lyrics and her propensity to shock interviewers, some critics classed her among such provocateurs as Alanis Morissette and Sinéad O'Connor; others, listening to her jazz-tinged, full-throated, accomplished debut, compared her to Laura Nyro and Nina Simone.
Her parents, actor Brandon Maggart and singer/dancer/chef Diane McAfee, never married and separated when Fiona was four years old. Her father relocated to L.A.; Fiona grew up in Manhattan with her mother and older sister. Teaching herself piano (and starting psychotherapy) at eight, Fiona was drawn to the Beatles, Jimi Hendrix, Joan Armatrading, and jazz standards. The primary influence she claims was the poet Maya Angelou; Apple herself wrote poetry and journals as a girl, then, at 11, began combining music and lyrics. Moving to L.A. at 16, Apple completed high school through independent study and recorded a three-song demo. She passed a tape along to a friend who baby-sat for Kathryn Schenker, the publicist for Sting and Lenny Kravitz, among others. Impressed by Fiona’s precocious talent, Schenker alerted Wallflowers manager Andy Slater, who landed the singer a record contract in early 1996.
Tidal, featuring Apple’s melodically and rhythmically intricate songs, strong piano work, and achingly confessional lyrics, along with Slater’s inventive production work, drew nearly unalloyed raves. Yet Apple was controversial, speaking openly about her rape at age 12 (the basis for the song “Sullen Girl”) and appearing in her underwear for the video for “Criminal” (#21 pop, 1997). The video was interpreted alternately as either self-exploitation or a cryptic denunciation of such exploitation. Accorded Best New Artist in a Video honors at the 1997 MTV Video Awards, Apple, in an obscenity-laced acceptance speech, derided the star-making machinery of show biz and its deleterious effects on adolescents, a maneuver that was mocked by some and praised by others. Musically, with gems like the Modern Rock hit “Shadowboxer” making her case, Apple was unassailable; in media terms, however, she’d become known as a “loose cannon.”
In 1999 Apple chose a 90-word “poem” as a title for her followup to the double-platinum-selling Tidal. When the Pawn... (#13, 1999) showed influences ranging from the late Beatles to bossa nova, and yielded the Modern Rock hit “Fast as You Can.” Fionna Apple then entered an extended period of partially productive false-starts, working with producer Jon Brion but remaining artistically apprehensive and confused about the direction of her musical career. After several years and a fresh start, Apple released Extrodinary Machine in late 2005 which was warmly received and garnered a Grammy nomination for Best Pop Vocal Album.

The Rolling Stone Encyclopedia of Rock & Roll (Simon & Schuster, 2001)
''"When I have something to say, I'll fuckin' well say it".

Fiffi (imię dla Fiony używane przez fanów) pochodzi z bardzo muzykalnej rodziny: jej mama - Diane McAfee była piosenkarką, starsza siostra Amber jest artystką kabaretową o pseudonimie scenicznym "Maude Maggart". Maude jest bardzo podobna do Fiony. Różni je pieprzyk na policzku. Zdjęcia Maude. Jako artystka śpiewa jazzowe standardy i klasyki amerykańskiej muzyki rozrywkowej. Więcej o dokonaniach artystycznych Maude na jej stronie: www.maudemaggart.com

Wyjątkowe nagranie - Fiona i Amber w duecie

Babcia Fiony Millicent Green była tancerką występującą w serii musicali "George White's Scandals" w latach 20., dziadek Johnny McAfee był multiinstrumentalistą i wokalistą jazzowym (oboje poznali się podczas wspólnej trasy). Ponadto jej ojciec Brandon Maggart jest aktorem, a przyrodni brat Spencer - reżyserem.

Fiona zaczęła grać na fortepianie w wieku 8 lat.

Fiffi była trudnym dzieckiem. Jej rodzice poznali się, gdy występowali wspólnie w musicalu. Nigdy nie wzięli ślubu. Rozstali się, gdy Fiona miała 4 lata. W wieku 11 lat została wysłana na psychoterapię po tym, jak mówiła innym dzieciom, że zabije siebie i swoją siostrę. Rok później została zgwałcona przez mężczyzne, który włamał się do apartamentowca na Mahattanie, gdzie Fiona mieszkała z matką i siostrą. Niektóre teksty Fiony odwołują się w zawoalowany sposób do tego przeżycia ("Sullen Girl").

Fiffi przynaje, że cierpi na zaburzenia kompulsywno-obsesyjne i bierze leki psychotropowe.

Fiffi była przez dłuższy czas bardzo chuda, podejrzewano, że cierpi na anoreksję, jak sama twierdzi czuła fizyczny wstręt do jedzenia z powodu traumy po gwałcie - gdy nabierała ciała, czuła się bardziej kobieca, co uruchamiało lęk przed seksualnością. Echa tego doświadczenia pobrzmiewają w "Paper Bag". czytaj: słowami Fiony

Po nagraniu pierwszej płyty, Fiffi przeczytała o niej nieprzychylną recencję. W szale podrapała sobie nadgarstki. Do dzisiaj ma na nich blizny. Przyznała też, że przegryza sobie wargi. (czytaj: słowami Fiony)

Fiffi zachowuje się na scenie dość ekscentrycznie. Bywa bardzo żywiołowa, trzęsię się, biega, wymachuje rękami, często improwizuje, czasami milknie, zacina się, przeklina, nie chce śpiewać, wyzywa fanów. Dobrą próbką scenicznych zachowań panny Apple jest to nagranie z 97., kiedy "Criminal" było wielkim przebojem, ale Fiona od początku nie pasowała na pokorną gwiazdkę pop:


Fiffi naraziła się nie tylko fanom, ale także celebrytom zgromadzonym podczas rozdania MTV Video Music Awards w 1997 roku. Otrzymała statuetkę dla najlepszego nowego artysty, jednak zamiast podziękowań z jej ust padła ostra krytyka przemysłu muzycznego (czytaj: słowami Fiony lub zobacz sam)
Fiffi powołała się wtedy na słowa Mai Angelou. Maya Angelou - czarnoskóra poetka, tancerka, aktorka (czym się w życiu nie zajmowała?) to postać szczególnie bliska Fionie, do pewnego stopnia ich życiorysy są do siebie podobne - Maya również pochodziła z robitej rodziny, wiele podróżowała w czasie dzieciństwa i dorastania, również padła ofiarą gwałtu (czytaj więcej o Mai Angelou).
Na swojej oficjalnej stronie Fiona wyjaśniła fanom swoje zachowanie podczas Video Music Awards: "When I won, I felt like a sellout. I felt that I deserved recognition but that the recognition I was getting was for the wrong reasons. I felt that now, in the blink of an eye, all of those people who didn't give a fuck who I was, or what I thought, were now all at once just humoring, appeasing me, and not because of my talent, but instead because of the fact that somehow, with the help of my record company, and my makeup artist, my stylist and my press, I had successfully created the illusion that I was perfect and pretty and rich, and therefore living a higher quality of life... I'd saved myself from misfit status, but I'd betrayed my own kind by becoming a paper doll in order to be accepted."


Fiffi zna się całkiem dobrze z Quentinem Tarantino, razem tworzą prześmieszną parę. Możemy ich oglądać razem w wywiadzie z serii "Iconoclasts" sezon 2 (oglądaj).

Związki:

Fiffi chodziła kiedyś ze znanym amerykańskim magikiem Davidem Blainem, następnie ze scenarzystą i reżyserem Paulem T. Andersonem. Był on reżyserem klipów Fiony do singli z "When the Pawn...". Od kilku lat nie są już parą.


Fiffi jest weganką i wspiera PETA (People for the Ethical Treatment of Animals). Kiedyś spóźniła się na wywiad i przyprowadziła ze sobą bezdomnego psa, którego znalazła na ulicy i przygarnęła.