Extraordinary Machine (2005)





Lista utworów
(kliknij, żeby przeczytać txt)
1. Extraordinary Machine
2. Get Him Back
3. O' Sailor
4. Better Version Of Me
5. Tymps (The Sick In The Head Song)
6. Parting Gift
7. Window
8. Oh Well
9. Please Please Please
10. Red Red Red
11. Not About Love
12. Waltz (Better Than Fine)

Ostatnia, już nie tak nowa płyta Fiony, ma za sobą spore przejścia, ukazała się ze znacznym opóźnieniem w 2005 r. Wcześniej jednak fani mogli się zapoznać z materiałem studyjnym, który przeciekł w tajemniczych okolicznościach do netu i do dziś funkcjonuje jako alternatywna wersja albumu. Różnice są rozpoznawalne. A to przede wszystkim za sprawą zmiany producenta. Zaczęło się od tego, że po napisaniu utworów na nową płytę i ich wstępnym nagraniu wraz z Jonem Brionem w marcu 2002 r., Epic Records niespodziewanie odmówiło wydania powstającego albumu. Spece od marketingu uznali, że temu, co usłyszeli, brakuje przebojowości. Prace nad krążkiem przerwano, ale ścieżki z sesji z Jonem Brionem niespodziewanie znalazły się w internecie, z czego fani skwapliwie skorzystali, ale nie doczekawszy się oficjalnego wydania, wzięli sprawę w swoje ręce. W styczniu 2005 r. niejaki Dave Muscato, także muzyk i wielbiciel Fiony, ogłosił akcję "FreeFiona". Plan był prosty: zalewamy konta pocztowe Epic mailami okraszonymi jpegami z jabłkiem, jabłonią, szarlotką, whatever, dotąd, aż się wkurzą. I rzeczywiście, albo mieli dosyć, albo ci sami spece od marketingu poszli po rozum do głowy i uznali, że lepiej sprzedać niewiele egzemplarzy już gotowego albumu, niż tracić na darmowych ściągnięciach piosenek z netu. Żeby jednak uatrakcyjnić produkt jakiemuś obszerniejszemu targetowi niż zbzikowani fani (tzw. hardCORE), ściągnęli (idąc za sugestią samego Briona)... Mike'a Elizondo, znanego ze współpracy z 50 Centem, Dr. Dre czy Busta Rhymes. Ten wziął na warsztat aranżacje Briona i... trochę popsuł, trochę ulepszył (jeśli chodzi o proporcje jednego i drugiego, tu zdania na pewno podzielone). Mnie, przyznaję, mile rozczarował, bo efekt jest ciekawą próbą ożenienia klasycznej Fiony z klipu do "Paper Bag" (czerwona atłasowa suknia i włosy spięte w kok) z modnym, współczesnym brzmieniem. Duża zasługa szczególnie przy wydobyciu rytmu tekstowo agresywnych piosenek ("Better Version Of Me").

When The Pawn... (1999)
(kliknij, żeby przeczytać pełny tytuł)
(Posłuchaj, jak Fiona czyta wiersz)





Lista utworów
(kliknij, żeby przeczytać txt)
1. On The Bound
2. To Your Love
3. Limp
4. Love Ridden
5. Paper Bag
6. A Mistake
7. Fast As You Can
8. The Way Things Are
9. Get Gone
10. I Know

Jak najtrafniej określić ten album. Najbardziej spodobało mi się zdanie pewnego internauty: "When The Pawn... to czysty gniew". To także chyba bezspornie najlepszy album Fiony. Może dlatego, że powstał ze spotkania dwóch świetnie rozumiejących się muzyków: Fiony Apple i niepokornego multiinstrumentalisty Jona Briona. Co składa się na ten sukces: zawikłane, wyrafinowane teksty, które podobno sprawiają trudności w odczytaniu nawet rodzimym użytkownikom angielskiego, zadziorna, niebanalna, bogata intrumentalnie muzyka, innymi słowy, mamy tu wszystkie znaki rozpoznawcze Fiony: teatralność, neurotyczność, niecierpliwość prowadząca niekiedy do cynicznej obserwacji. Od goryczy do rezygnacji. Tak, "When The Pawn" to zdecydowanie studium różnych etapów gniewu. Polecam w chwilach ciężkiej frustracji. Co ciekawe, większość utworów ma metrum 6/8, nigdy nie sądziłam, że to rytm krwi pulsującej z gniewu. W "Paper Bag" ten swingowy rytm daje dziwny efekt, niemal czujemy mdłości, o których mowa w piosence.

Singiel 'Across The Universe' (wrzesień, 1999)

1. Across the Universe
2. Criminal (Edit Version)
3. Sleep to Dream (Live Version)
4. Across the Universe (Edit Version)

Soundtrack do 'Pleasantville' (1998)





1. Across the Universe - Fiona Apple
2. Dream Girl - Robert and Johnny
3. Be-Bop-A-Lula - Gene Vincent
4. Lawdy Miss Clawdy - Larry Williams
5. Sixty Minute Man - Billy Ward & The Dominoes
6. Take Five - The Dave Brubeck Quartet
7. At Last - Etta James
8. (Let Me Be Your) Teddy Bear - Elvis Presley
9. Rave On - Buddy Holly & The Crickets
10. Please Send Me Someone To Love - Fiona Apple
11. So What - Miles Davis
12. Suite From Pleasantville - Randy Newman

Tidal (1996)





Lista utworów
(kliknij, żeby przeczytać txt)
1. Sleep To Dream
2. Sullen Girl
3. Shadowboxer
4. Criminal
5. Slow Like Honey
6. The First Taste
7. Never Is A Promise
8. The Child Is Gone
9. Pale September
10. Carrion

My album is called Tidal partly because all this has hit me like a tidal wave but also because "tidal" refers to ebbing and flowing, and that's really what life is, a constant ebb and flow. Debiutancki krążek Fiony ukazał się w 1996. Panna Apple miała wtedy 18 lat i właśnie kończyła liceum, piosenki, które znalazły się na albumie powstały dużo wcześniej w głowie i na pianinie przedwcześnie dojrzałej Fiony. Część z nich nagrała jako taśmę demo i pochwaliła się nią jednej z koleżanek. "Pech" chciał, że znajoma od czasu do czasu zajmowała się dzieckiem niejakiego Andrew Slatera (CLEAN SLATE), temu się spodobało, a że miał za sobą Epic Records, zaprosił Fionę do studia i po kilku miesiącach wytężonej pracy powstał "Tidal". Pierwsze dziecko Fiony spod szyldu Epic okazało się marketingowym sukcesem. Fiona zdobyła sympatię Amerykanów, podbijając ich listy singlami "Criminal" i "Sleep To Dream". Posypały się nagrody: Grammy i MTV Video Music Awards, w Stanach "Tidal" okrył się platyną.